Monday, August 8, 2011

Οκι, ντεν τέλω

με χαρακτηριστική κίνηση του κεφαλιού και θυμωμένο ύφος.... τάδε έφη Αντρίκος ή αλλιώς scugnizzo είναι το υποκοριστικό του, ανάλογο της scodinzolina...
Αυτές τις ημέρες είμαι μόνη στην Αθήνα και κάθε λεπτό η ανάσα μου και η σκέψη μου είναι μαζί σας, στην Πάρο...Ελπίζω να μην υποφέρετε πολύ αγάπες μου.
Θα ανεβάσω φωτογραφίες και θα γράψω και μερικά ακόμα ελπίζω αυτές τις ημέρες...

Monday, May 3, 2010

Τατόι... 2/5/2010


και πιάσαμε τον μάη....

περάσαμε υπέροχα!

Thursday, April 29, 2010

Φωτογραφίες του μικρού μας...

Το φοβερό είναι ότι αυτές τις κινήσεις με τα χέρια του τις κάνει συνέχεια και εκτός μήτρας....


Και ήρθε ο Ανδρέας...

στις 11 Δεκεμβρίου 2009 στις 00.35 πμ για την ακρίβεια...
Ιδού η ιστορία του τοκετού μου..

Λοιπόν ήταν λίγο επεισοδιακός τοκετός γιατί ενώ με είχαν πιάσει οι πόνοι καλά δεν προχωρούσα γρήγορα (για 2τόκος) μου έκαναν και μια μάπα επισκληρίδιο όπου ξυνόμουν για 3 ώρες (μπρρρρρρρρ όσο το θυμάμαι) και ψιλοκολλήσαμε. Κάποια στιγμή ήρθε ο Χασιάκος και ήταν σαν να τον είδε ο μπέμπης και να είπε ήρθε ο άνθρωπος μου με εξετάζει και ενώ ως τότε είχα 2-3 διαστολη, βλέπει 5 και μετά από 40 λεπτά είχα 10... Αλλά ο μπεμπης ήταν ψιλά, δεν κατέβαινε (είχε περιτύλιξη που τον τράβαγε επάνω ο κακομοίρης...την είχαμε δει στον υπέρηχο) οπότε και ο Χασ επειδή ήταν ψηλά δεν έσπασε τα νερά για να κατέβει με την ησυχία του, είπε να μου χαλαρώσουν την μήτρα (μου κάναν δόση καισαρικής επισκληριδίως και buscopan) τελείως κουφά πράγματα, ο μικρός κάθε φορά που πήγαινε να κατέβει έκανε βραδυκαρδία γιατί τον έπνιγε ο λώρος, εγώ έψαχνα στάσεις που να διευκολύνουν το κατέβασμα (με το σωμα αναισθητοποιημένο tres jolie!!!!) τεσπα κάποια στιγμή μπαίνουμε στην αίθουσα τοκετών και με ένα σπρώξιμο που κράτησε μία αιωνιότητα βγήκε.... τυλιγμένος στον αμνιακό σάκο, πανέμορφος... Σε άλλα μέρη και χέρια θα είχα φάει σίγουρα μαχαίρι δεν το συζητώ. Κάνουν καισαρική για πολύ λιγότερο...Ευτυχως είχα τον Χασ και απέφυγα την καισαρική! Πραγματικά δεν έχω λόγια... Ότι και να πεις για αυτόν τον άνθρωπο είναι λίγα.

Saturday, April 11, 2009

Αυτό το blog κόντεψα να το ξεχάσω....

και λυπάμαι γιατί η Άννα δεν φταίει σε τίποτα. Αγάπη μου πέρασαν 6 μήνες από τότε που γράψαμε. Εσύ στο μεταξύ μεγάλωσες, μίλησες (αρκετά) σε 3 γλώσσες (καημένουλι), έβγαλες δοντάρες (δείξε μου τις δοντάρες σου) και το κυριότερο έμαθες να απαντάς σε 2 ερωτήσεις:
Ποια είναι η λουλουδένια της μαμάς; και
Πόσο σε αγαπάει η μαμά και ο μπαμπάς;

Υπόσχεση να γράφω πιο συχνά....

Sunday, September 7, 2008

Anna, la primadonna!

Και ξαφνικά η Αννούλα έγινε vamp!

Χαιρετούρες από εδώ, νεύματα από εκεί, ανοιγοκλείσιμο βλεφάρων alla Minnie Mouse...

Το κοριτσάκι που χαιρετούσε τους πάντες και όλοι την χαιρετούσαν ήταν αυτή. Στο καράβι, στην παραλία, στην απογευματινή έξοδο...


Απολαυστικό μου κοριτσάκι, μήπως θέλεις να κάνεις καριέρα PR;


Επίσης να σου ανακοινώσω ότι έχει γίνει πολύ γλυκούλα.

Οι εκφράσεις σου με τρελαίνουν, όπως ....



απορίας συγχρόνως με θαυμασμό


Ή μήπως θέλεις να γίνεις χορεύτρια;

Εδώ σε έναν μαυροθαλασσίτικο σκοπό...



Ότι και να αποφασίσεις εγώ θα σε στηρίξω στις επιλογές σου...

Να κάνω και μία ανακοίνωση: ο μπαμπάς σου κι εγώ αποφασίσαμε χωρίς να σε ρωτήσουμε (ακόμα μπορούμε!) ότι θα θέλαμε να σπουδάσεις βιολί!

Saturday, September 6, 2008

Διακοπές επιτέλους......

Τελικά τα καταφέραμε και εμείς και μεταφερθήκαμε οικογενειακώς στην Πάρο...

Και... ξεσαλώσαμε μικροί και μεγάλοι. Η Άννα συνειδητοποίησε ότι υπάρχει φεγγάρι, άστρα, πουλάκια, κατσίκες (όχι του Έθνικού), κότες και κοκόροι, προβατάκια, αγελάδες και πολλές μα πολλές γάτες και σκύλοι!

Η σχέση της με την θάλασσα ξεκίνησε με χαμηλούς τόνους αλλά την τελευταία εβδομάδα την καταχάρηκε. Αγαπημένο παιχνίδι: να διαλέγουμε πετρούλες και να τις πετάμε στην θάλασσα "Μπαμ"

Και εκεί που έλεγα ότι δεν θα περπατήσει τελικά... με διέψευσε:



Ξεκίνησε από κάτι βηματάκια τον 15Αυγουστο μέχρι που 1 Σεπτεμβρίου...πήρε δρόμο. Και εκεί που πήρε μπρος έκοψε το δάχτυλο της και κουτσαίνει το βλαστάρι μου...
Η άλλη αποκάλυψη ήταν τα ξαδέρφια μας... Εκεί που πριν δεν υπήρχε γι αυτά καθότι μικρή τώρα την έβαλαν στην μέση και παίζανε συνέχεια μαζί της. Ο Στέφανος και ο Αλέξανδρος την τάιζαν.

Όλοι μαζί στις κούνιες...

Και στην θάλασσα.. (Η Άννα φοράει ένα χαιμαλί του Βασίλη)

Στο πρωινό έτρωγαν όλοι μαζί και ο Αλέξανδρος έδινε στην Αννούλα coco pops...
Και του χρόνου, αγαπημένη!

Sunday, May 11, 2008

Σηκωθήκαμε !

Και μας άρεσε πολύ, ουάου.
Και από ανάσκελα καθιστή και από καθιστή όρθια!

Μπράβο μωρό μου, και εις ανώτερα !

Tuesday, April 22, 2008

Μεγαλώνω... ραγδαία !!!!!

Η μαμά μου φταίει, που δεν γράψαμε τίποτα στο blog μας. Τρεις μήνες και σιωπή ιχθύος! Η φίλη μας, η mamaeton37 δικαιολογημένα μας φωνάζει...

Να τα πάρουμε όμως με την σειρά.
Κάνω τρομερές προσπάθειες να σηκωθώ, αλλά δεν τα καταφέρνω τελείως ακόμα. Ο μπαμπάς μου λέει ότι "το'χω" αλλά το βάρος μου με εμποδίζει. Σκαρφαλώνω όμως πάνω στην μαμά μου ή τον μπαμπά μου ή και στους δύο μαζί. Δεν έχω μπουσουλήσει ακόμα, αλλά οι γονείς μου γελάνε με τις προσπάθειες μου!

Οταν με βάζουν να στέκομαι είναι η καλύτερη μου! Οι γονείς μου με φωνάζουν "scodinzolina" γιατί κάνω σαν να κουνάω την ουρά μου...

Μιλάω πολύ, συνήθως ακαταλαβίστικα αλλά την μαγική λέξη "μαμά" με παραλλαγές "μαμ", "μεεεεμ" την είπα. Από τότε που την είπα μου άρεσε πολύ και τώρα την λέω συνέχεια. Ο μπαμπάς μου προσπαθεί να πω και το "μπαμπά" ή "papa" ιταλιστί αλλά ακόμα περιμένει.

Φυσικά και τρώω όλο μου το φαγητό, εννοείται....
Τρώω και ψωμάκι, όπως στην φωτογραφία αλλά μου αρέσουν και κάτι κρακερς ρυζιού που παίρνει η μαμά μου από τα βιολογικά

Αγαπώ πολύ την κρεατοχορτόσουπα μου σε όλες της τις παραλλαγές. Το γιαούρτι με ξετρελαίνει, σε όλες του τις μορφές. Πρόβειο, κατσικίσιο, παιδικό, όλυμπος βιολογικό... Τα μόνα που δεν μου πολυαρέσουν είναι τα φρούτα...
Το γαλατάκι που πίνω είναι της μαμάς μου. Πλέον μπορώ να την περιμένω αρκετή ώρα και γι αυτό η μαμά μου δεν χρειάζεται να βγάζει γάλα παρά μόνο στις εφημερίες. Για όλα αυτά πρέπει να ευχαριστήσουμε την φίλη μας, την Αγλαΐα. Χωρίς αυτή η μαμά μου θα είχε μαύρα μεσάνυχτα και εγώ θα έπινα τόσο καιρό σκόνη από μπιμπερό !!!!

Δόντι δεν έχω βγάλει ακόμα, κανένα. Κάποιες φορές ξενυχτάω την μαμά μου γιατί έχω συμπτώματα οδοντοφυίας αλλά ακόμα δεν έχει ξεπροβάλει τίποτα...

Το βράδυ ξυπνάω 2 φορές σταθερά. Η μαμά μου έχει συνηθίσει βέβαια, κοιμόμαστε και μαζί και το πρωί, όταν δεν δουλεύει ξυπνάμε αγκαλίτσα και μου λέει "Καλημέρα λουλουδένια". Για να κοιμηθώ αφού κάνω το μπάνιο μου και πιω το γαλατάκι μου στριφογυρίζω στο κρεβάτι με την μαμά μου και την πιπίλα παρέα. Τις 2 φορές η μαμά μου ούτε που τις πολυκαταλαβαίνει, αλλά όταν κάνω ολονύχτιο την άλλη μέρα είναι ερείπιο... Μετά όμως της χαρίζω το πιο γλυκό χαμόγελο και το πιο όμορφο βλέμμα και τα ξεχνάει όλα....

Wednesday, January 16, 2008